Ano, přesně tak. I sladkostí můžete rozdávat radost a dělat dobré skutky. Člověk by se neměl bát toho, že každý dobrý skutek je hned po zásluze potrestán. I když to tak někdy v životě chodí…
V posledních týdnech jsem svojí tvořivostí udělala radost hned dvěma lidem. Tím prvním je malý chlapeček, který překonal velmi vážnou nemoc. Při vyprávění příběhu o něm jsem nedokázala udržet pláč a uvědomila si, jak jsou tyto děti a jejich rodiny statečné. A to, co já všechno prožívám, jsou vlastně věci, které se dají řešit – drobnosti. Po dlouhém několikaměsíčním léčení se chlapeček vrací do běžného života a může alespoň na pár hodin do školy mezi své kamarády. Velký dík patří lékařům, Kapce naděje a tím i prezidentce Vendule Pizingerové. Malou sladkostí ve tvaru pejska jsem mohla udělat jen to nejmenší. Prostě vykouzlit úsměv malého kluka, kterému prostě do úsměvu dlouho nebylo. Tak snad se to podařilo… 🙂
🙂
Dalším, komu jsem snad vykouzlila úsměv na tváři byl Pavel. Manžel mé kamarádky. Musím přiznat, že u Pavla jde už o tradici. Co ho znám, tvořím na jeho narozky vždycky něco, co doufám potěší. Od golfového hřiště, přes doutníky s houslovým klíčem až po zpěvník jeho nově založeného P.Š.T. TRIA. Kniha byla na oslazení, ale klobouk s kytarou je na památku do jeho hudebního studia. A jestli jste ještě neslyšeli žádnou skladbu této skupinky hudebních nadšenců a skvělých muzikantů, tak neváhejte a vyhledejte si písničky na https://www.youtube.com . Ale můžete hledat muzikanta i dle jména Pavel Švarc. Budete mile překvapeni.
V závěru zjistíte, že když budete dělat radost, tak vy samotní jí nakonec budete mít díky obdarovaným největší. Je to vlastně moc pěkný pocit.
Po pár týdnech jsem měla příležitost, abych navštívila nahrávací studio Pavla Švarce (P.Š.T.TRIO). Bylo to opravdu super a já úplně nadšená, když jsem zjistila, že mé sladké dárky mají ve studiu své místo. To mě opravdu potěšilo. Pak jsem dostala podepsané nové CD a do třetice mi Pavel zazpíval a zahrál své dvě nové písničky. To mě asi “rozsekalo” nejvíc. Nemohla jsem tomu ani věřit jak neuvěřitelně se zlepšil. Uvědomila jsem si, že když na sobě člověk pracuje, dostaví se výsledky. Není to hned. Trpělivost a neustálé tréninky ho posunují vpřed. To je na tom to nádherné – jak se vlastně člověk vyvíjí. Jsem opravdu moc ráda, že mám kolem sebe lidi, kteří dokážou na sobě pracovat a zlepšovat se i druhým pro radost. Díky za krásný večer Martině a Pavlovi a brzy zas na viděnou na soukromém koncertě… 🙂
Napsat komentář